We schrijven 1970. Keramiekleraar Bryan Ferry gaat via een advertentie op zoeknaar een toetsenist, om samen met hem en bassist Graham Simpson een bandje op te richten. Deze twee heren kennen elkaar nog van hun college jaren en de groep The Gas Board. Andy McKay reageert op de advertentie maar niet om keyboard te spelen, nee, als saxofonist. In hun zoektocht naar een keyboardspeler komen ze terecht bij Brian Eno, die Andy nog kende van zijn universiteitsjaren.
De zoektocht naar een perfecte drummer was een ander verhaal, maar uiteindelijk kwamen ze terecht bij de geweldige Paul Thompson. Als gitarist werd, na het voorspoedig vertrek van de oorspronkelijke gitarist Roger Bunn, Phil Manzanera aan de band toegevoegd. Met deze line up werd het eerste album ‘Roxy Music’ uitgebracht.
Opvallend was niet alleen de heel 'art' aanvoelende muziek met een streepje 'glam', ook de platenhoes sprak tot de verbeelding, wat zo zou zijn bij alle platen uit hun beginjaren. Steevast stonden er mooie vrouwen op de hoes, vaak in verleidelijke poses. Zo stond op de hoes van het album ‘Siren’ (1975) het voormalige liefje van Bryan Ferry, Jerry Hall als een soort sirene afgebeeld.
Muzikaal was de band zijn tijd ver vooruit. De eerste jaren waren er ook heel wat wisselingen bij de band, de verschillende ego's samen laten werken was niet zo simpel. Het grootste slachtoffer was Brian Eno, die dreigde populairder te worden dan Bryan Ferry en dus moest vertrekken (na het uitbrengen van ‘For You Pleasure’ waar Amanda Lear stond afgebeeld die uitdagend haar zwarte panter uitliet).
Ook muzikaal bleven ze de heel experimentele weg opwandelen. Na het verdwijnen van Eno werd zijn plaats ingenomen door Eddie Jobson. Met hem werd nog in hetzelfde jaar, 1973, ‘Stranded’ uitgebracht. En ook het tot de verbeelding sprekende ‘Country Live’ (1974) was een schot in de roos, maar bracht ook alweer een heel ander geluid.
Op opvolger ‘Siren’ stond dan weer een van hun grootste commerciële successen, ‘Love is the drug’. Roxy Music was echter eerder een 'album band' dan een hitmachine, naar mijn mening.
In 1976 hielden ze er dan uiteindelijk toch mee op. Na een greatest hits album en een schitterende live plaat, ‘Viva! Roxy Music’, ging ieder zijn eigen weg. Vooral Bryan ferry had daarna redelijk wat succes met zijn solo carrière, getuige hiervan is het gekende album ‘Let's stick together’ met de gelijknamige successingle.
In 1979 besloot de band dan al terug samen te komen, met van de oorspronkelijke groep nog 4 overblijvers: Bryan Ferry, Phil Manzanera, Andy Mackay en Paul Thompson. Het resultaat was ‘Manifesto’ met een heel ander maar ook succesvol geluid, zoals de hits ‘Dance Away’ en ‘Angel Eyes’.
In 1980 brachten ze, ondertussen ook zonder Thompson, met ‘Flesh+Blood’ een heel succesvol album uit. Maar hun grootste hit behaalden ze in 1981 toen ze na het overlijden van John Lennon zijn ‘Jealous Guy’ coverden.
Het meest succesvolle jaar van Roxy Music was 1982, toen het album ‘Avalon’ uitkwam, en ze met de hits ‘More than this’ en ‘Avalon’ in veel landen hoge noteringen in de hitlijsten bereikten. De daaropvolgende tournee in 1983, die hen o.a. ook naar Belgie bracht, was al even succesvol. Op de top van hun bestaan hielden ze er echter weer mee op.
In 2001 deden ze dan weer een reünietour die hen ook naar Rock Werchter bracht. De bedoeling was om terug een nieuw album op te nemen, tot heden is het er nog niet van gekomen. Naast Bryan Ferry zijn vele solo projecten treden ze nog wel eens samen op, maar nieuw werk? Nee, dat lijkt er maar niet aan te komen. Integendeel, Bryan Ferry bracht in 2010 het vrij succesvolle ‘Olympia’ uit waardoor de plannen van een eventueel Roxy Music album weer op de lange baan werden geschoven.
De grootste verdienste van Roxy Music is hun invloed op de new wave van de jaren 80. Denk maar aan Duran Duran, Simple Minds, Japan, Human League, Depeche Mode en nog veel meer, allemaal zijn ze beïnvloed door Roxy Music. Persoonlijk heb ik echter al ondervonden als je aan veel jongeren vraagt, 'ken je Roxy Music' ze eerder raar opkijken, terwijl enkele van de andere bovengenoemde bands vandaag nog steeds heel populair zijn. Glam, Punk en New Wave zouden er zonder hen heel anders hebben uitgezien. Ooit zei me iemand ''David Bowie begint waar Roxy Music is gestopt'' daardoor is deze eerste waarschijnlijk ook beter gekend. Toch heeft Roxy Music hun stempel gedrukt op de muziekgeschiedenis, zij niet alleen uiteraard, maar zonder hen hadden de jaren 80 er wellicht toch heel anders uitgezien.
Erik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten