Peter Broderick is een vreemde vlerk in het muziekwereldje. Zijn muziek varieert van instrumentale minimalistische pianomuziek naar experimentele rap meets indie, en sinds zijn eerste solorelease in 2007 heeft hij al een tiental albums op zijn naam staan (twee per jaar!), terwijl hij af en toe nog tourt, solo of met Efterklang, waar hij nog lid van geweest is. Een muzikant met creativiteit en energie te over dus.
Zijn laatste langspeler These Walls Of Mine komt er 9 maanden na zijn vorige, http://www.itstartshear.com, wat ook een internetlink is die leidt naar al zijn muziek, gratis, met bij elk nummer een uitgebreide uitleg over de oorsprong en de betekenis van de nummers. Dat album was trouwens ook een pareltje.
These Walls Of Mine start met Inside Out There, een track die na een ietwat vervelende intro opbouwt naar een zweverig nummer, dat vooral door het prachtige vioolstuk meteen bij de keel grijpt. Freyr! is dan weer een heel ander nummer, waar Broderick begint met het voorlezen van een mail die hij - al dan niet echt - gekregen heeft van zijn vader. De inhoud lijkt op het eerste gezicht heel tragisch (I'm so sorry to tell you that Freyr is gone / he disappeared on november 3th), maar blijkt uiteindelijk om een kat te gaan (uiteraard nog steeds heel erg, dat durven we niet te betwijfelen). Hierna maakt Broderick een muzikale versie van de e-mail, wat hij eveneens doet bij These Walls of Mine I+II. Dit is een soort van centerpiece in het album, waarbij hij in deel 1 een zelfgeschreven tekst voorleest en deze woorden nadien op zeer experimentele wijze, met een vreemd pianomuziekje en bijna rappend, verwerkt in een nummer. Het gekke is echter dat hij dit ook allemaal uitlegt aan de luisteraar.
In het bloedmooie I Do This legt hij dan weer uit hoe hij zijn muziek schrijft en waarom zijn liedjes zo klinken zoals ze klinken (onder andere vol sehnsucht). Vooral de dubbele stem die naar het einde toe meer manifest wordt, maakt dit nummer echt speciaal en ontroerend. Copenhagen Ducks staat ook op het lijstje "vreemde nummers en lyrics". Dit nummer begint met een repetitief stuk met ooh's en aah's, waarna een vreemde en vrij banale conversatie zich ontspint (met als belangrijkste thema, u raadt het al, een eend in Kopenhagen). Hoewel de beschrijving van het nummer eerder negatief klinkt, is het in de praktijk een heel interessant en begeesterend nummer.
Peter Broderick slaagt erin om een boel uiteenlopende nummers op één album te zetten en maakt er zo één geheel van dat veel sterker is dan enkel de som van de delen. Een algemene teneur bij dit album is dat het heel belangrijk is goed naar de lyrics te luisteren, die vaak erg centraal staan in zijn nummers. Op één of andere manier weet hij zelfs een nummer met een opgewekte melodie over een weggelopen kat tot in de ziel te laten pijn doen, of laat hij je filosoferen over Scandinavische watervogels . Of hoe hij humor en tragiek geniaal versmelt, zoals we dat ook kennen van Olafur Arnalds' concerten.
Er staan echter ook een paar mindere nummers op, die vermoedelijk onvermijdelijk zijn bij dit soort van experimentele cd met soms erg uiteenlopende nummers. Proposed Solution to the Mystery of Soul en When I Blank I Blank zou je eventueel kunnen overslaan, en na enkele luisterbeurten is de originaliteit van These Walls Of Mine I uiteraard ook verdwenen. Maar als je dit album als een geheel bekijkt (wat vermoedelijk ook de bedoeling is), dan kan je niet anders concluderen dat Broderick er opnieuw in slaagt een meesterwerk uit te brengen. En dat al voor de 2de keer dit jaar, straf!
Maarten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten