Naar aanleiding van zijn optreden in het zo goed als uitverkochte Vorst National op 8 juni 2013 leek het ons een goed idee deze levende legende eens onder de loep te nemen. De muzikale loopbaan van Neil Young, geboren op 12 november 1945, is eentje die mag gezien worden als een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Niet alleen solo, ook met bvb Crosby, Stills, Nash and Young of samen met zijn Crazy Horses.
Het begon allemaal in de periode 1963-1965 toen Neil Young speelde bij The Squires die vooral instrumentale muziek brachten, covers van o.a. The Shadows. In 1965 traden ze , in een andere bezetting en onder de naam Neil Young & The Squires op in het voorprogramma van Stephen Still's band The Company. Medio 1966 sloot Young zich aan bij The Mynah Birds waarvan James Johnson Jr., die in de jaren tachtig een grote hit had met 'Super Freak', de leadzanger was. Ze combineerden Rock'n'roll met Soul. Young beschreef het als ''A Rolling Stones kind of R&B thing". De band sloot zelfs een contract met Motown, maar dit werd ontbonden na de arrestatie van James wegens desertie.
De volgende grote stap in de carriere van Neil young was Buffalo Springfield. De groep ontstond begin 1966 en bestond vooral uit Neil Young (gitaar) en Stephen Stills (gitaar). Hun selftitled debuutalbum kwam uit in 1967. De single For What It's Worth werd een grote hit. De voortdurende ruzies tussen Young en Stills zorgden er voor dat hij de band in 1967 verliet, hij werd live o.a. vervangen door David Crosby van The Byrds. Je kunt stellen dat uit de as van Buffalo Springfield de populaire Crosby, Stills en Nash is ontstaan.
Kort na zijn vertrek bij Buffalo Springfield werkte Young aan zijn eerste solo album, 'Neil Young' genaamd (heel origineel waren ze blijkbaar niet in die tjd als het op albumtitels aankwam), dat in 1968 uitkwam en met ‘The loner’ een vrij succesvolle single bevatte. In 1969 ontstond de eerste samenwerking met de Amerikaanse band Crazy Horse wat resulteerde in het album 'Everybody knows This Is Nowhere'. De band bracht samen met Neil Young enkele albums uit onder de naam Neil Young and Crazy Horse.
Een volgende grote stap in zijn carriere kwam er toen Young zich aansloot bij de succesvolle groep Grosby, Stills & Nash. Deze band was ontstaan, zoals we eerder aangaven, uit de as van Buffalo Springfield. Ze brachten onder deze naam een eerste succesvol album uit en vroegen in eerste instantie John Sebastian van The Loving' Spoonful om met hen samen te werken maar die weigerde, dus kreeg Neil Young een kans. Samen met hem traden ze voor het eerst op in 1969 onder de naam Crosby, Stills, Nash & Young. Het bracht hen ook naar het muziekfestival Woodstock, waarna ze een heel succesvol album uitbrachten: 'Deja Vu', waar meer dan zeven miljoen exemplaren van werden verkocht. In 1970 traden ze meteen ook voor het eerst op in Europa. Het bracht hen naar de Royal Albert Hall in Londen met o.a. Paul McCartney en Donovan in het Publiek.
Na deze tournee nam de groep een korte pauze en nam elk bandlid een solo album op. Dit resulteerde voor Neil Young in 'After The Gold Rush', dat hij samen met Crazy Horse opnam. Op dit album staat ook het nummer ‘Southern man’, een aanklacht tegen racisme in het zuiden van de Verenigde Staten. Lynyrd Skynyrd, afkomstig uit datzelfde zuiden, schreef in reactie hierop het nummer ‘Sweet Home Alabama’.
De grote solo doorbraak kwam er met de klassieker 'Harvest'. Het uitbrengen van dit album was een van een lange adem. Mede doordat Young rond 1970 zijn rug beschadigde tijdens het optillen van een stuk hout op zijn ranch en een discussie over de platenhoes werd het album uiteindelijk uitgebracht in 1972. Er werden meer dan twee miljoen exemplaren van verkocht, en single Heart of Gold werd een Amerikaans nummer één-hit.
Na Harvest kwamen Crosby, Stills, Nash en Young weer bijeen. Ze gingen van eind mei tot begin juni 1973 met bassist Tim Drummond en drummer Johnny Barbata op vakantie naar het Hawaiiaanse eiland Maui. Daar namen ze enkele liedjes op, waaronder Human Highway, And So It Goes en Prison Song. Het album zou Human Highway heten. Deze opnamesessies verliepen allesbehalve voorspoedig. Stills had te kampen met een cocaïneverslaving en Young hield zich vaak afzijdig van de rest van de groep. Het album werd nooit uitgegeven.
Young keerde zich af van het succes van Harvest door een aantal albums op te nemen die commercieel minder aantrekkelijk waren: live-album Time Fades Away (1973), On the Beach (1974) en Tonight's the Night (1975). Dit drietal albums wordt ook wel aangeduid als The Ditch Trilogy. Ze werden in november 1972 voorafgegaan door het soundtrackalbum Journey Through the Past. De muziek op deze vier albums is losjes gespeeld en de meeste liedjes zijn behoorlijk somber. Young wilde in deze periode niet weer een album als Harvest maken, want hij zou niet aan de verwachtingen hebben kunnen voldoen. Daarna bracht hij weer een album uit samen met Crazy Horse, 'Zuma'.
Begin jaren tachtig volgt een periode waarin Young experimenteert met een aantal verschillende muziekstijlen, variërend van country, folk, blues, rock tot techno. In 1982 komt Young met een film, Human Highway, waarin ook de newwavegroep Devo te zien is. Vlak daarna ziet Trans het licht, een heftig techno-album, in 1983 gevolgd door een slechts 25 minuten durend ouderwets rock-'n-roll album Everybody's Rockin', waarbij hij zichzelf afficheert als Neil & the Shocking Pinks. De rest van de jaren ’80 bleef voor het grootste deel gekenmerkt door minder populaire, experimentele albums.
In 1988, opnieuw onder contract bij platenmaatschappij Reprise. Met de song This Note's for You van het gelijknamige album (1988) bekritiseerde Young de commercialisering van de muziek In 1989 keert hij met Freedom eindelijk terug naar zijn oude stijl. Het nummer Rockin' In The Free World wordt een bescheiden hit, maar groeit voor velen onder invloed van de val van het IJzeren Gordijn en het einde van de Koude Oorlog uit tot een lijflied.
Ook in de jaren 90 blijft Neil Young allerminst stil zitten. Zo wordt in 1992 Harvest Moon uitgebracht, met dezelfde muzikanten opgenomen als het in 1972 uitgebracht album Harvest. In 1993 verschijnt Unplugged, en in 1995 neemt de inmiddels tot Godfather of Grunge omgedoopte zanger met Pearl Jam het album Mirror Ball op. Deze samenwerking brengt hem ook op menig podia samen met Pearl Jam. De band zou dat jaar (zonder zanger Eddie Vedder) Neil Young begeleiden op het festival Pukkelpop. Aan het eind van 1999 wordt Looking Forward, het derde album met Crosby, Stills & Nash, uitgebracht.
In 2000 krijgt hij een ster op Canada's Walk of Fame. Met de regelmaat van de klok blijft Neil Young albums uit brengen, een greep uit het aanbod: Naar aanleiding van 11 september schrijft Young het nummer Let's Roll, dat in het voorjaar van 2002 verschijnt op het album Are You Passionate?. In 2003 verschijnt een conceptalbum, Greendale, dat vergezeld wordt door zijn ondertussen vierde, gelijknamige film. In 2005 brengt hij de ingetogen, persoonlijk getinte cd Prairie Wind uit, en in 2006 Living With War, een stevig rockende aanklacht tegen het Irak-beleid van president George W. Bush.
In juli 2008 keert de zanger met zijn band terug naar Nederland en België. Op 4 juli spelen ze op Rock Werchter en op 11 juli op het Bospop-terrein in Weert. In april 2009 verschijnt het 31e studioalbum Fork in the Road. In de zomer van 2009 komt de lang verwachte Neil Young Archives box uit. Later dat jaar verschijnt ook nog Dreamin' Man Live '92, een akoestische live versie van het album Harvest Moon.
In 2010 verschijnt wederom een nieuw album: Le Noise. In mei 2012 publiceerde het muziekblad SPIN een lijst van de honderd beste gitaristen aller tijden, waarin Young op de twintigste plaats stond. Met Crazy Horse nam Young het album Americana op, dat begin juni 2012 werd uitgebracht. Het album wordt overal laaiend enthousiat ontvangen, en het is met Crazy Horse dat hij op 8 juni zal aantreden in Vorst National.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten