Geniaal in al zijn tweevoud
Zoals we eerder al zeiden, toen 'Ekki Vanmeta' van Pascal Pinon onze single van de week was, leven de tweelingzusjes Jófríður en Ásthildur in Reykjavík en waren ze slechts 14 toen ze dit bandje oprichtten. Nu hebben ze hun tweede album, Twosomeness, uit, en het moet gezegd, een van de betere in het genre lo-fipop meets neofolk. Wat ons meteen opvalt bij dit album is dat de twee zusjes gewoonweg heel de tijd klinken als twee engeltjes uit IJsland. En als IJslanders muziek maken, dan kun je er eigenlijk van op aan dat het geweldig is, zeker als producer Alex Somers en Jonsí van Sigur Rós zich er mee gaan moeien.
U vraagt zich nu misschien af waar de naam Pascal Pinon vandaan komt, want IJslandse muzikanten die voor een Franse groepsnaam kiezen, dat is behoorlijk ongewoon. Nu blijkt dat Pasqual Pinon een tweehoofdige Mexicaan uit een freakshow was zo'n twee eeuwen geleden. Hiermee willen de zusjes uitdrukken dat ze een en ondeelbaar zijn en dat ook zullen blijven. Ook albumtitel Twosomeness moet dat illustreren.
Het album opent heel sterk met 'Ekki Vanmeta' en gaat op dat elan door met 'Þerney' en 'Somewhere'. Tijdens deze nummers doet het tweetal ons een beetje denken aan The XX. Hun nieuwe plaat is ook iets volwassener en verscheidener dan hun vorige (die op amateuristische wijze in hun kamer werd opgenomen). Waar die vaak nog ging over het leven van een tiener, lijkt er nu een diepere filosofische visie achter te zitten. Zo zingen ze in 'Þerney': "I don't need anything, I'll just make something beautiful", als aanklacht tegen de consumptiemaatschappij kan dat tellen.
Verderop bewijzen ze ook nog dat je niet veel tijd nodig hebt om een bepaalde sfeer te creëren met behulp van muziek. Het lied 'Annar Logi' duurt bijvoorbeeld maar 47 seconden maar slaagt er goed in soort van serene woonkamersfeer te creëren, die naadloos opgevolgd wordt door 'Kertið', een liedje over een kaars die brandt. Daarna volgt 'Sumarmál' dat dan weer geïnspireerd is op een gedicht van David Stefánsson, een of andere IJslandse dichter.
Het laatste nummer van de plaat, 'Rifrildi', wat argument betekend (geen idee waar dat allemaal op slaat, maar toch) is er een om heerlijk bij weg te dromen. Terwijl een van beide zusjes keurig haar liedje zingt, hoor je op de achtergrond de andere zus zingen. Vergelijkbaar met cherubijnenzang is het, en dat het hele lied door.
Pascal Pinon heeft met dit album een pareltje afgeleverd, of eerder een ruwe diamant. Er zitten nog een paar schoonheidsfoutjes in die dit album net niet tot de absolute top maken. Zo zijn sommige nummers wat saai, zoals 'Fernando', of krijg je af en toe het gevoel dat sommige nummers wel heel erg op elkaar lijken. Toch houden we heel erg van Twosomeness, en dat is eigenlijk niet meer dan terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten