dinsdag 18 december 2012

Review: Asaf Avidan - Different pulses





Asaf Avidan, die Israëliër van de ‘One day’-remix? Ja, inderdaad, die is het. Voor diegenen die de beste man nog niet echt kennen, een kort overzichtje: In 2008 bracht de band Asaf Avidan & The Mojos (waarvan Asaf logischerwijs de frontman was) hun debuutalbum ‘The reckoning’ uit, met daarop onder andere ‘Reckoning song’, nu vier jaar later in de Wankelmut-remix volop doorgebroken bij het grote publiek (de remix haalde zelfs de eerste plaats in de ultratop!). Na drie cd’s besloot de band er in 2011 mee op te houden, waarna verschillende leden een solo-carrière begonnen. Zo ook Asaf Avidan zelf, wiens eerste soloplaat ‘Different pulses’ dit najaar uitkwam in Israël (de officiële release in België volgt in feite pas begin 2013).



Goed, het album zelf dan. Verwacht je aan een mengelmoes van stijlen en invloeden, met als rode draad de toch wel kenmerkende stem van Asaf Avidan. Een heel opvallend, bijzonder stemgeluid, heel krachtig maar soms zelfs wat aan de schelle kant (met Janis Joplin wordt hij vaak vergeleken), ongetwijfeld iets wat niet iedereen zal kunnen bekoren, waar men ofwel heel erg voor ofwel heel erg tegen kan zijn.

Opener en titeltrack ‘Different pulses’ is meteen één van de hoogtepunten op het album, en een uitstekende ingang naar de soms ietwat donkere, verrassende wereld van Asaf Avidan. ’s Mans vocale kwaliteiten worden meteen tentoon gespreid, terwijl ook de gevarieerde instrumentatie het nummer vier en een halve minuut meer dan interessant houdt.
Dat op dit album uit een brede waaier aan stijlen inspiratie geput wordt vermeldden we al eerder, en het Soulachtige ‘Setting scalpels free’ is daar een mooi voorbeeld van. Met zowel sterke strofes als een sterk, herkenbaar refrein zorgt dit nummer er voor dat het hoge niveau behouden wordt.

Over sterke strofes en refreinen gesproken, bij het uiterst catchy folknummer ‘Love it or leave it’ stijgt het niveau zo mogelijk nog een heel pak. Ook de instrumentatie is hier iets luchtiger en minder ‘volgepropt’. Een tijdje zochten we vruchteloos naar argumenten waarom dit nummer hier geen hit zou worden en zorgen voor een doorbraak naar een iets groter publiek, maar neen, we vonden er geen, een bijna perfecte popsong als het ware.
Even fantastisch (en hitwaardig) is ‘Cyclamen’, met zowaar zelfs een ‘la la la’ meezingmoment, samen met het vorige misschien wel ons favoriete nummer op de plaat.

Asaf lijkt absoluut niet van plan onze aandacht ook maar één enkele seconde te lossen. De Oosterse klanken op ‘613 shades of black’ zorgen voor weer een originele afwisseling, maar ook los van dat staat het sterk opbouwende popnummer als een huis, wat zeggen we, zelfs als een hele appartementsblok.

‘Thumbtacks in my marrow’ en ‘Conspiratory visions of Gomorrah’ (inderdaad, liefhebbers van vaak voorkomende, cliché songtitels hebben bij Asaf Avidan weinig te zoeken) zorgen voor heel mooie en eigenlijk wel welkome rustpunten op het album, waarvan vooral het laatste met de koortjes en de trompetsolo op het einde opnieuw  een absolute voltreffer is.

En alsof er nog niet genoeg hoogtepunten op het album te vinden zijn, volgen dan ook het ronduit schitterende ‘A choice and a gun’ (prachtig opbouwend en net op tijd voor het hoogtepunt stoppend) en het uiterst spannende ‘Turn’, waarin Asaf je nog een laatste keer meesleept naar zijn onderwereld die er achteraf bekeken paradijselijk mooi uitziet.

Perfectie bestaat niet, en reviewers moeten nu eenmaal altijd wel een beetje kunnen zeuren, maar de laatste twee nummers, ‘The disciple’ en ‘Is this it?’, zijn wat ons betreft vrij overbodige, voortkabbelende (maar toch nog steeds heel mooie) eindnoten, krampachtige pogingen om de overdonderende trip die het album is toch nog wat te verlengen.


De bijzondere stem zal voor sommigen wellicht een drempel zijn, maar voor diegenen waarbij dit niet het geval is dit absoluut een heel meeslepend meesterwerkje geworden, een gevarieerd album dat van het begin tot (ongeveer) het einde boeit, dat je bijna geen seconde loslaat. Absoluut het ontdekken waard, en bij ons alleszins een serieuze kanshebber op een heel hoge plaats in ons eindejaarslijstje.


P.S.: op 27 maart staat Asaf Avidan in de AB, naar het schijnt een serieuze aanrader live!


Corneel 


1 opmerking:

  1. gistereng gezien!
    dus nu deze recensie eens lezen:)

    jeroen

    BeantwoordenVerwijderen