CD-review: Vök - Tension (EP)

Zoals u ongetwijfeld al weet hebben wij hier een zwak voor IJslandse muziek, maar we kunnen het dan ook niet helpen dat deze noordelijk eilandbewoners heel erg creatieve geesten zijn en ons nog nooit teleurgesteld hebben met hun muziek. Dat doet ook IJslands jongste band Vök niet, het duo rond Margrét Rán, die de zang, gitaar en keyboard voor haar rekening neemt, en Andri Már, die het geheel stoffeert met een saxofoon en enkele beats, heeft net zijn eerste EP, Tension, uit en doet op geheel eigen wijze erg denken aan The XX. Dat trok natuurlijk onze aandacht en we haalden 'Tension' dan ook in huis. Vijf nummers telt deze EP, maar vijf nummers die echt wel kunnen tellen en het beste doen vermoeden voor de toekomst.

Dat deze band uit IJsland komt merk je al tijdens het eerste nummer, waarbij je verwelkomt wordt door het geluid van botsende gesteentelagen en vulkanisch geweld dat lijkt alsof het opgenomen werd in het binnenste van onze aardkorst wat alles heel erg overweldigend en indrukwekkend maakt. Niets nieuws natuurlijk, Sigur Rós deed het al op Kveikur met opener 'Brennistein' en het is wederom bewezen, schrijven over een IJslandse band, zonder Sigur Rós te vermelden, is onmogelijk. Opener 'Við vökum' is er meteen boenk op, met ritmisch drumwerk en leutig gitaarwerk. Enkele keelklanken van zangeres Margrét Rán en een refrein verder komt er een saxofoon bij kijken en zo krijgen we meteen alles wat dit duo in zijn mars heeft voor de schoot geworpen.

'Before' is dan weer heel erg The XX-achtig. De zang lijkt heel erg op die van Romey Madley Croft en ook het gitaarwerk lijkt zo weggehaald uit een nummer van voorgenoemde Britten, de saxofoon steekt het dan weer in een heel nieuw jasje en ook de ietwat eclectische compositie en ditto tekst geeft het geheel een soort van schwung die je minder en minder bij The XX terugvindt. 'Tension' is dan weer een verscheurende ballad over het einde van een liefdesrelatie en de amour noir spat werkelijk van het nummer af en grijpt je bij de keel met behulp van zorgvuldig geplaatste elektronicabliepjes, soundscapes dmv de gitaar en een saxofoon die er doorheen gejaagd wordt. Je voelt werkelijk de hartzeer van dit tweetal.

Tot zover dus de Engelstalige nummers, want we gaan verder met 'Ég bíð þín', wat 'ik wacht op je' betekent. U hoort het al, wederom een ballad en ook deze mag er zijn. De manier waarop Margrét Rán zingt, eigenlijk doet ze dat in alle nummers op dezelfde manier, maar goed, geeft goed de emotie en het smachtende verlangen weer waar het in dit nummer over gaat, als we op de titel mogen afgaan natuurlijk. Afsluiter 'Á Ný' begint dan weer met enkele gitaarakkoorden waarbij dan zachtjes en subtiel een saxofoon komt opzetten. We beginnen een rode draad te ontwarren in deze EP, liefdesperikelen, spanningen binnen relaties, de verhalen en leugens van de ander beu zijn en toch geen afscheid kunnen nemen van elkaar. Ook in 'Á Ný', wat  'Opnieuw' betekent, ontwaren we zo'n kluwen.

We kunnen er in onze analyse natuurlijk ook kilometers naast zitten, maar het feit blijft wel dat deze EP hier ondertussen al grijs gedraaid is. Knap werk van dit jonge (zeventien nog maar) tweetal, zeker als je in rekening neemt dat deze band pas gesticht werd in februari van dit jaar en dus ook muzikaal nog niet volgroeid is. We kijken dus al uit naar het eerste volwassen album van Vök.

Aron