donderdag 21 november 2013

CD-review: CHVRCHES - The Bones Of What You Believe

Ze werd al lang verwacht en nu is ze er eindelijk, het debuutalbum van het Schotse CHVRCHES. De eerste singles die gereleased werden, zoals 'The Mother We Share' deden al het beste vermoeden en ook de nummervijfnotering in BBC's Sound of 2013 zorgde voor torenhoge verwachtingen m.b.t. tot debuutalbum 'The Bones of What You Believe'. Tel daar nog eens bij dat we live heel erg genoten hebben van dit trio tijdens Les Nuits Botanique en dat, volgens zij die erbij waren, ook het optreden op Pukkelpop zeer te pruimen was, en je weet hoe zeer wij uitkeken naar dit album. Torenhoge verwachtingen dus en dan horen we u vragen: "Worden die wel ingelost?". Het antwoord is: "Deels".

De plaat begint geweldig met "The Mother We Share", iedereen kent het nummer intussen al, met de kenmerkende oh-oh-oh's aan het begin, lekker dansbare elektronica en een leuk refrein krijgen we meteen het beste dat Chvrches in huis heeft voor de voeten geworpen. Het Schotse trio is vooral te vergelijken met Grimes, The Knife en Robyn, om verder te gaan, ze maken er een perfecte mix van. De elektronica van The Knife, het melodieuze van Grimes en het popgehalte van Robyn. Ook "We Sink" getuigt daarvan, en de refreinen van deze eerste twee nummers zijn echte meezingers.

"Gun" gaat op hetzelfde elan verder, maar "Theter" begint dan weer eerder onorthodox binnen het Chvrches-repertoire en is een eerder traag nummer. Een behoorlijk vroeg rustpunt en de eerste keer dat we de gitaar duidelijk op de voorgrond horen komen. Naar het einde van het nummer komt er een toch wel zeer dansbare elektronica op je af, we vermoeden dat dit nummer live ook heel erg goed tot zijn recht zal gaan komen. Het vooruitgeschoven "Lies" is ook weer heel erg Grimes- en Robynachtig. De stem van zangeres Lauren Mayberry, een niet zo heel erg speciale stem als je het ons vraagt, past wel uitstekend bij de muziek van Chvrches en dat komt goed tot uiting in dit lied.

En hoe goed de stem van Mayberry ook bij deze muziek past, de Schotten vonden het nodig om ook ofwel Iain Cook ofwel Martin Doherty (we weten niet welke van de twee het is) een nummer te gunnen op deze plaat "Under The Tide". Goed nummer, dansbaar en al wat je wil, maar wij hadden toch liever gezien dat mevrouw Mayberry de zang voor haar rekening zou blijven nemen. De man zingt goed, daar niet van, maar de vraag is of zijn stem wel past bij deze muziek, al menen we ons te herinneren dat dit nummer live toch wel goed uit de verf kwam, bij dit nummer plaatsen we dan maar vraagtekens.

In "Recover" neemt Mayberry terug de micro op en wat een zalig nummer is dat toch en erg genietbaar, doch dansbaar. Ook "Night Sky" moeten we bij de vorige categorie rekenen. "Science, Visions" doet dan weer heel erg aan Silent Shout van The Knife denken, dus u weet al dat wij er heel erg positief over denken. Over "Lungs" zijn we dan weer minder enthousiast, het wordt een beetje te veel van het zelfde en we hadden de Schotten liever iets origineler uit de hoek horen komen, zeker na een tiental nummers. Het refrein van dit nummer laat ook een beetje te wensen over en de wannabe-dubstep die er doorgedraaid wordt had voor ons niet gehoeven.

Ook "By The Throat" roept bij ons hetzelfde gevoel op, al is het refrein hier wel van een veel hogere kwaliteit, maar de uitwerking is op zijn zachtst gezegd slordig te noemen met een rustig pianoachtig intermezzo (Alleen Arcade Fire komt daar mee weg) en een ietwat vreemde opbouw. Slotnummer "You Caught The Light" begint met enkele etherische synthlijnen en het lijkt erg goed te gaan worden, tot we vernemen dat weer een van de twee heren de micro ter hand pakt. Ook de veelbelovende synthlijnen worden op den duur een beetje saai en deze plaat had een betere afsluiter verdiend.

Kortom Chvrches heeft een goed debuutalbum afgeleverd en op deze manier de kleine hype die rond hun muziek is ontstaan gerechtvaardigd. Als dit debuutalbum een maatstaf is, dan komt het trio binnenkort met een heuse klassieker op de proppen, al zullen ze dan wel een heel album moeten kunnen boeien.

Aron

Geen opmerkingen:

Een reactie posten