Cd-review: Daughter - If You Leave

"Ze brak mijn hart", zo begon de man in de winkel. "Is dat zijn verkooppraatje?", vroegen we ons af, "we willen de cd al, je uitleg interesseert ons geen spreekwoordelijk hol". Het was natuurlijk het gebruikelijke praatje van de gladde verkoper die een, zo wordt het toch overal genoemd, op-de-emoties-spelend album aan de man wil brengen. We vonden de man wat vreemd, graaiden naar de cd die wilden en snelden naar de uitgang. Op het gevaar van een hartaderbreuk af, blijkbaar, legden we dus 'If You Leave' van Daughter op, en het moet gezegd, het album biedt een heel complete, emotionele ervaring waar menig ander, zogeheten heart-broken album jaloers op zou zijn.

Van opener 'Winter', een typisch Daughter-nummer (zachte gitaar, de zalige stem van Tonra en de zweverige, zelfs dromerige instrumentatie), dat gaat over twee geliefden die verder van elkaar weg dreigen te drijven, of zoals Tonra het zo mooi verwoordt: "Drifting apart like two sheets of ice", tot afsluiter 'Shallows' die een zoektocht naar rust lijkt te zijn, maar waarin de jongedame wel de dodelijke wens "Drown with me" uitdrukt. Alles draait rond die krachtige verstrengeling van het opgeroepen beeld van leven en dood en het immer aanwezige onderwerp van een verloren liefde. In het eerste is er misschien nog spijt ("I needed you, you needed me") in het laatste lijkt ze alles verwerkt te hebben en kijkt ze zelfs al uit naar wat er komt.

Elena Tonra stond er voor deze plaat niet alleen voor natuurlijk. Haar bandleden (wie anders) staan haar bij, gitarist Igor Haefeli en percussionist Remi Aguilella. Die laatste geeft het album een hartslag, terwijl Haefeli de rol van de bloedplaatjes opneemt en zorgt voor de inhoud en dit alles wordt gedrapeerd met de oprechte zielsuitstortingen van Tonra. Een heel plastische beschrijving, we weten het, maar goed, het is maar dat u weet hoe wij er hier over denken.

Elk lied staat dan misschien wel op zichzelf, toch is er een dat er bovenuit steekt. 'Youth', dat we al kenden van de EP 'The Wild Youth', is wellicht het beste nummer op de plaat. De opbouwende melodie en opflakkerende passie lijken de demonen van bovengenoemde dame te verdrijven. Het beeld van "We set fire to our insides for fun" en "corrupted lungs" zijn misschien onheilsspellend, maar de melodie is tegelijkertijd helemaal niet somber (voor de kenners van klassiek Grieks theater: het lijkt een beetje op een stichomythia).

In 'Lifeforms' schrijft Tonra dan nog maar eens een stukgelopen relatie van zich af. Is er ook plaats voor wraakgevoelens? Zo lijkt het alleszins: "I left for no reasons but you". Ook in 'Human' keert dat terug. Ze slingert haar ex-partner verwijten naar het hoofd. In 'Smother' voel je dan weer een versmachtende wurggreep in de vorm van een krop in de keel, dat mag ook wel bij het beluisteren van zoveel schoonheid. Als er iets is waar Daughter goed in is, dan is het wel het overbrengen van gevoelens door middel van soundscapes en het creëren van een welbepaalde sfeer.

De eindanalyse is dus simpel: 'If you Leave' is duidelijk het betere werk. Op alle gebied, de instrumentatie, de zang, de sfeer,... noem maar op. Het is een album dat een zekere zweem van grandeur over zich heeft en aangezien muziek de hedendaagse versie van poëzie is, gooien we er deze quote van Amerikaans dichter en toneelschrijver Robert Frost maar tegen aan: "A great poem begins as a lump in the throat, a sense of wrong, a homesickness, a lovesickness".

Aron