Concertverslag: Ásgeir (Botanique, Brussel)

De IJslandse singer-songwriter Ásgeir Trausti, Ásgeir voor de vrienden, brak zowat alle verkooprecords in zijn thuisland met zijn debuutalbum "Dýrð í dauðaþögn" en verkocht dus beter dan de debuutalbums van Björk en Sigur Rós. De vraag blijft dan, wat doe je daar mee en de jongeman koos ervoor om zijn album te vertalen en op die manier een poging te ondernemen om Europa te veroveren. Voorgenoemde veroveringstocht bracht hem gisterenavond ook naar Brussel waar hij de Witloof bar van de Botanique ter beschikking kreeg, maar wegens succes naar de iets grotere Rotonde mocht verhuizen. Goed begonnen, is half gewonnen, zeggen ze dan; voor de andere helft zorgde de man uiteindelijk zelf.

Op een normale manier een concert beginnen was ook niet aan Ásgeir besteed, een diepe baritonstem zong a capella enkele IJslandse verzen. Geen idee waar het over ging en de enige woorden die we begrepen waren sneeuw, bergen en noorderlicht. Om een of andere bizarre reden en enkele toevalligheden bevinden we ons de laatste maanden altijd naast IJslanders als een of andere IJslandse band naar België komt en zij wisten me te vertellen dat het om een erg depressieve en deprimerende tekst over de wintertijd ging, leuk om weten.

Uiteindelijk kwam de heer Ásgeir ook het podium opgewandeld met zijn band en ze staken van wal met Going Home, maar dan wel in de IJslandse versie. Hiermee kreeg hij het publiek meteen op zijn hand en enkelingen dansten op de dubklanken die de IJslanders de zaal instuurden. De aandacht verslapte niet en ook Lupin Intrigue, dat als B-kantje van de single King and Cross gereleaset werd, kon bekoren dankzij de heel erg Justin Vernonachtige stem van Ásgeir.

Met Summer Guest gingen de IJslanders nog meer de Bon Iver tour op en On That Day was om duimen en vingers van af te likken. Met Higher hoorden we Ásgeir voor de eerste keer in het Engels zingen en dat ging vrijwel even goed als het originele Haerra. De vraag blijft wel of het de bedoeling was om zo veel nummers in het IJslands te brengen aangezien alle nummers op de setlist een Engelse titel meekregen. Afgesloten werd er met King and Cross en Ásgeir vroeg aan het publiek of ze de Engelse of de IJslandse versie wilden horen. Het publiek koos vrijwel unaniem voor het IJslands en we kregen dus Leyndarmál te horen, waarmee we meteen de vraag kunnen stellen of Ásgeir zijn cd wel moest vertalen om internationaal door te breken.

Na de mooie afsluiter kreeg Ásgeir een oorverdovend applaus rond de oren en speelde nog twee nummers als toemaatje: Was There Nothing en Torrent. Met deze nummers kreeg dit optreden het einde dat het verdiende: mooi en ingetogen. Na het laatste nummer maakte de band een diepe buiging en verlieten ze het podium. We hadden het bij het begin al over een veroveringstocht en om daar kort over te zijn, kunnen we u gewoon de beschrijving die de Botanique bij Ásgeir plaatste meegeven: "De reputatie van Vikingkrijgers is genoegzaam bekend".

Aron