Concertverslag: Mariam The Believer (Botanique, Brussel)

Dankzij onze recentelijke aankoop van een Bota'Carte, een goede programmatie en de mooie venues waar we telkens weer verliefd op worden, zijn we tegenwoordig heel vaak in de Botanique tegen het lijf te lopen. Zo waren we afgelopen woensdag wederom te vinden in de Kruidtuinen van Sint-Joost-ten-Node, ditmaal voor het optreden van de Zweedse Mariam The Believer in de prachtige Witloof Bar. De eerste keer dat we in voorgenoemde zaal naar een optreden kwamen en we werden lichtjes overdonderd door de pracht van deze locatie. Niet alleen de Witloof Bar mocht er zijn, ook het optreden was zeker te pruimen.

Maar eerst enkele lovende woorden over Time is a Mountain en zeker niet alleen voor hun fantastisch filosofische titel, maar zeker ook voor hun muziek. Dit drietal, bestaande uit een bassist, drummer en een ICT-deskundige, we werden een beetje ziek als we alleen maar een blik wierpen op zijn computerscherm en piano-achtig instrument die beiden volstonden met draai- en andere knoppen. Dit trio bracht postrock te berde die heek erg aan Mogwai en 65daysofstatic deed denken. Dikke pluim dus voor deze nobele onbekenden.

Rond negen uur kwam Mariam Karolina Wallentin Riahi het podium opgedartelt met in haar kielzog de inmiddels welbekende drie nobele onbekenden die dezelfde posities innamen als een kwartier eerder. Mariam The Believer heette ons beleefd welkom en dankte ons tegelijk om te komen. Na deze nodige plichtplegingen nam ze een gitaar op en begon te spelen. We begonnen de vergelijking te trekken met Cat Power toen we het eerste nummer, Blood Donation hoorden en The String of Everything leek dan weer op de perfecte mix tussen The XX en Bat for Lashes.

Helaas was er niet zo'n heel erg lange set gepland, want we hadden graag meer gehoord van deze artiest, zeker op deze mooie avond in deze prachtige zaal. In elk geval, toen Mariam haar band begon voor te stellen wisten we dat het optreden er op zat. Een oorverdovend applaus, nu ja voor de, grof geschat, twintig man die er was, was het best wel oorverdovend, was hun deel. Ze kwamen terug voor nog een nummertje: "We have only one more song in our repertoire" wat de perfecte afsluiter van een aangename edoch korte avond was.

Aron