Met een straffe nieuwe plaat Slow Focus en het geroemde Tarot Sport op zak, bracht Fuck Buttons, het elektronic noise duo uit Bristol, een sterk repertoire mee naar de AB. De vraag was of ze dit live sterker konden brengen met slechts twee draaitafels en een projectiescherm.
Zan Lyons kreeg het genoegen de avond te openen. Hij bracht met zijn viool - beladen met effectjes -en een tafel vol knopjes, een mix van beats en textuur. Speciaal, dat wel, maar erg boeiend was het na enkele minuten al niet meer. We kregen vooral een enorm luide muur van basklanken, af en toe aangevuld met elektronische vioolklanken die op zich wel iets moois voortbrachten, maar dan wel voornamelijk wanneer ze niet verpletterd werden door trommelvliesscheurende diepere klanken. Het werd niet alleen de avond van Fuck Buttons, maar ook van Fuck Schauvliege.
Fuck Buttons zelf deed niet onder qua geluidsniveau. Ze zetten het publiek al meteen in beweging met opener Brainfreeze. Noise met snerpende melodieën en rake beats vulde de verkleinde AB-zaal en het lichtspektakel deed de rest. De visuals zijn even eenvoudig als briljant: de silhouetten van de twee bandleden worden opgenomen en geprojecteerd op allerlei wazige kleuren en patronen op voor- en achtergrond. Ook zij die een basketballer voor hen hadden, zagen wat er zich vooraan afspeelde, weliswaar iets kleurrijker.
Met Surf Solar gaven ze daarna meteen hun bekendste nummer weg, waardoor het feest echt kon beginnen. Helaas begon toen al duidelijk te worden dat de subtiliteiten van de plaat soms plaats moesten ruimen voor opnieuw te veel bas, iets wat Olympians zelfs bijna volledig kelderde. Bij nummers van de laatste plaat was dit minder een probleem, wat logischerwijze volgt uit het verschil tussen de iets donkerdere en zwaardere laatste plaat en de wat epischere vorige. Uit de eerste plaat kregen we trouwens nog Colours Move, vooral opvallend door de live drums en de apengeluiden die ook live werden gebracht door Andrew Hung. Uiteraard via effecten, voor u ons van enig racisme verdenkt.
Het was eigenlijk pas vanaf recente single The Red Wing dat het plaatje helemaal begon te kloppen. De opbouw en de steeds dieper doordringende beats lieten sommige mensen in het publiek helemaal loos gaan. Nadien werd ook het fantastisch Hidden XS op het publiek losgelaten. Met zijn eenvoudige doch geniale melodie en steeds meer opzwepende lagen noise gingen alle registers open, tijd voor nog een half uur uitgelatenheid, sfeer en noise.
Helaas, daar besliste Fuck Buttons anders over. De opbouw werd eerst gebroken door er een bisronde aan vast te kleven, en daarna eindigden ze - geheel verdienstelijk trouwens met Space Mountain, maar helaas nu ook niet een van hun beste nummers - bijna 20 minuten sneller dan verwacht. Een sterk gevoel van anti-climax en een lichte ontgoocheling gaven dan ook een wrange nasmaak aan een concert dat steeds beter werd en daarom veel te vroeg eindigde. Het eindverdict is daarom ook: goed en vaak zeer goed, maar het kon wellicht nog veel beter.
Setlist:
Brainfreeze
Surf Solar
Colours Move
Olympians
Sentients
The Red Wing
Hidden XS
Space Mountain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten