Cd-review: Samaris - Samaris

We hebben het eerder al over dit IJslandse trio gehad (hier en hier), en nu komen ze met een eerste cd. Een opwarmertje voor het echte werk weliswaar, want 'Samaris' van Samaris is eigenlijk gewoon een combinatie van de vorige twee EP's 'Stofnar Falla' en 'Hljóma tú'. Van ons mag je dat gerust geldklopperij noemen, dat vinden wij er ook deels van, langs de andere kant denken we dat er vooral een slimme marketingtruc achter zit. Waar je voorheen alleen aan hun EP's kon geraken voor, tijdens of na hun optredens, kan je nu gewoon de cd via internet bestellen. Gezien de enthousiaste reacties van buitenlandse muziekliefhebbers op hun optredens tijdens de afgelopen editie van Iceland Airwaves (en de daar bij horende uitverkoop van hun EP's, wij konden nog maar net op de valreep 'Hljóma Tú' bemachtigen), gokken wij dat deze uitgave wel eens snel de deur zou kunnen uitgaan en dus een kleine doorbraak zou kunnen betekenen. En die doorbraak is dan weer belangrijk als ze hun nieuwe cd op het publiek loslaten in het najaar.

Jofrídur, Áslaug en Þórður komen alledrie uit Reykjavík, wonnen eerder al de nationale muziekwedstrijd en zijn alledrie tesamen nog steeds jonger dan eender welk lid van The Rolling Stones. Muzikaal staan ze dan wel even ver van de Britten als Geert Hoste en een goede grap, maar er is iets dat ons zegt dat dit IJslandse trio wel eens vele harten zou kunnen veroveren. Dat hoor je al bij de begintonen van 'Hljóma Tú' dat in het begin heel wat weg heeft van een Sigur Rós nummer. Een beetje ambient hier, een snuifje kelige vocalen daar en om het af te maken, en zich te differentiëren van bovengenoemde band, klarinet en enkele beats.

De klarinet komt niet vaak op de voorgrond, het staat wat vaak in de achtergrond de begeleiding te verzorgen, maar bij 'Góda Tungl' doet ze dat wel. Het liedje zelf is gericht tot de maan en gebaseerd op een 19de-eeuws IJslands gedicht. Waar de band overigens heel erg goed in slaagt is het maken van soundscapes. Zo voel je het mysterie om je heen en slagen ze er in het beeld van geisers, lava-velden en middernachtzon op te roepen.

'Viltu Vitrast', het laatste nummer van Hljóma Tú, is behoorlijk uptempo en zelfs heel dansbaar. Het klinkt behoorlijk jazzy ook, en dit nummer is misschien wel onze favoriet. Omdat de band er hier in slaagt om alle drie elementen goed te combineren. Inleidende drums, die een gevoel van verwachting creëren, klarinetklanken die net hetzelfde doen. Als de "haunting lyrics", zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, er bij komen, is het plaatje rond. De gezellige beats die de man in het gezelschap er door jaagt, zijn ook van een hoog niveau. Het lied vertelt trouwens het verhaal van IJslandse dorpen die hulp vragen aan een bovennatuurlijk wezen, maar de dorpsbewoners vrezen dat ze geen hulp zullen krijgen omdat het wezen zijn macht niet wil gebruiken op aarde.




Dan komt de Stofnar Falla EP aan de beurt. Deze werd trouwens opgenomen in de Sundlaugin studio van Sigur Rós (ja ze blijven in dit artikel aan de beurt komen) en kreeg dus een veel professionelere invulling dan Hljóma Tú. Dat hoor je ook wel direct, het minimalistische is er af, wat het geheel echt ten goede komt. Zo is het lied 'Stofnar Falla' zelf een heel erg duister klinkend geheel, maar hoor je duidelijk dat het lied meer af is dan eender welk ander op de voorgaande EP. De electronica komt meer naar voren, en de overgangen tussen klarinet, electronica en zang zijn beter afgemixt.

Wat ook opvalt, is dat de jongedame met de klarinet, Áslaug een veel prominentere rol krijgt. Meerdere nummers worden door haar ingeleid, maar ook de producer verdient lof. De meerlagige vocalen komen heel sterk tot uiting (het geheel is precies opgenomen in een ijsgrot, waarin Jófridur samen met haar echo's de plak zwaait). Verder zijn deze nummers zo mogelijk nog sterker dan die op de vorige EP (op Viltu Vitrast na dan), net als de soundscapes. 'Sólhvörf I' en 'Sólhvörf II' zijn daar de beste uiting van. Heel zachtjes deinen beide nummers de huiskamer binnen op de golven van klarinetgeschal, drumbeats en zang.

Samaris maakt naar onze mening geweldige muziek waar je, als je dat wil, gezellig naar kan luisteren in een afgesloten, donkere ruimte, waar de muziek misschien wel het beste tot zijn recht komt. Maar het geheel klinkt ook heel dansbaar, zeker rond vier uur 's nachts in een kleine muffe club (of voor de Gentenaars onder ons misschien wel de Charlatan). Wij wachten alvast vol spanning op hun nieuwe cd in het najaar en de aankondiging van een Europese tournee, wij zullen er zeker bij zijn.